შეიგრძენი ზღვის სული

სხვადასხვა სეზონზე ჩასული, ყოველთვის მივდიოდი კასპიის ზღვისპირეთის სხვადასხვა პლაჟზე - თბილ პერიოდებშიც, ხალხით სავსე სანაპირო ზოლშიც კი ვახერხებდი გადამეღო ფიქრებში წასული ადამიანები, რომ არაფერი ვთქვა უამინდობაში გადაღებულ მიტოვებულ ლანდშაფტებზე. და უცებ მივხვდი, რომ ვიღებდი მარტოობას... საკუთარ მარტოობას! ოღონდ არა ტრაგიკულს, არამედ უნივერსალურს, რომელიც, ჩემი აზრით, ყველა ადამიანშია ღრმად ჩამარხული.